Auteur Op 20 juli heeft Anneke de Boer deelgenomen aan de workshop Indigenous tools voor living, begeleid door Brittany O’Rourke uit Canada. Britanny is native en om te helen gebruikt ze oude inzichten en tradities in combinatie met focussen.
Naast dat er inzicht en contact is met waar we vandaan komen, is er steeds meer het besef dat ook wij voorouders zijn, want de volgende generatie staat al klaar. Op onze schouders wordt weer verder geleefd en gebouwd. Wij hebben verantwoording voor die komende generaties. Hoe meer inzicht er bij ons is over onze voorouders hoe meer wij kunnen oplossen. Anneke: “Als ik mee kan helpen om mijzelf en de mensen om me heen zich meer bewust te maken van zichzelf komt dat ten goede aan de komende generaties.”
Een verslag van een leerzame, rijke dag
Eindelijk is het dan zo ver: Brittany O’Rourke uit Canada geeft haar workshop. Acht vrouwen zitten rondom een prachtig kleed, geborduurd met inheemse symbolen, met daarop van alles uit de natuur. We gaan vandaag kennismaken met een manier van hulpverlening die gebruik maakt van ‘inheemse’ inzichten en tradities en het focussen. We luisteren en doen, zodat we alles met hoofd, hart en handen beleven.
Brittany draagt een kleurrijke rok met linten, heeft blote voeten en zit ontspannen op de bureaustoel. Ze is native en vertelt de geschiedenis van haar volk en de gevolgen daarvan. Ze heeft een focusachtergrond. Om te ‘helen’, om oplossingen te zoeken voor trauma’s maakt ze hier gebruik van, samen met de oude inzichten, de tradities. Voor een groot deel waren die verdwenen. Wat heel belangrijk is, is dat we allemaal verbonden zijn met elkaar en met onze omgeving. Ze maakt dat heel duidelijk door een citroen te eten, ons gezicht gaat onwillekeurig mee in het zuur kijken.
De oorzaak van een probleem of trauma kan dus ook bij de gemeenschap of een ander liggen. Lijd je het lijden van een ander? Om dat uit te zoeken maakt ze gebruik van een cirkel waarin mogelijke oorzaken van je probleem staan. Is het geld? Is het een ziekte? Is het werk? Zijn het de voorouders? Er is het weten dat hulp altijd aanwezig is in de vorm van de natuur, de elementen, de dieren, de planten, dat je bewust kunt vragen en leren kijken wat jou roept. Middels focus, meditatie, tekenen is er contact met lichaam en omgeving. Zo kan er heling zijn, een weg naar een oplossing gevonden worden.
En omdat de community centraal staat is het een oplossing voor de gemeenschap: als de jongeren bezig gaan met hun trauma dan komt dat ten goede aan de ouderen, die zoveel hebben meegemaakt. En het delen van dat wat je bezighoudt, helpt weer anderen. Drie zaken dus die wezenlijk zijn bij heling: de gemeenschap, het besef van verbonden zijn en vandaaruit hulp mogen krijgen van de aarde, elementen, de dieren, de planten. En dat is misschien wel een boodschap waar we in onze cultuur wat mee kunnen. Dit verhaal hebben we ook ‘beleefd’: middels meditatie en kleurpotloden, allerlei kruiden, bloemetjes, steentjes en meer waar we ons tot aangetrokken voelden.
Wat mij raakt is het besef dat deze manier hoop geeft, dat ik deze wijze al ken en toepas, maar altijd wat beschroomd, ik wil niet een traditie nadoen. De hoop ligt voor mij in het aanreiken van wat ik wèl kan: delen hoe ik mijn pad ga. Voelen dat ik, dat ik een sterke grond heb, en sterke grond ben. Veel dieper dan de uiterlijke verwachtingen van een maatschappij. Dat dat is wat belangrijk is. Dat er een boodschap was die me veel doet. Dat het besef om wat mij beweegt te mogen delen hoop geeft. Dat is mijn plek.
Stichting Lichtstraal 